actualiteiten uit de Republica Litterae - conseignatu il signore di principe agenti al gesti dramatici - ritalin 3/mg/dd - AaBb /* zuiver scheerwol 3D/ - Ionic Editions - pastor - &Cl7
Dit is in menigeen zijn idee een behoorlijk lange tijd om naar een "zomaar"diapositieven show te kijken, toch heb ik hem zo willen uitbrengen in deze post om tegelijk wat uitleg te geven aan het waarom en wat ik ermee beoog zo visueel actief aan de weg te timmeren. Ik vind in deze begeleidende beschrijving een mooie gelegenheid om eens een fikse tip van de sluier op te lichten, maar pas op, de maagden van tegenwoordig dragen weer netkousen en die sluier is niet zo'n mantilla waar ze mee ter communie gaan, de meisjes zijn vroom dat wel, en daar willen ze wat voor terug. Zo'n motief, typisch vrouwelijk, dat heet aandacht krijgen, het is niet verboden om er wel eens wat van te zeggen maar altijd een beetje tekort komen kun je nu ook weer niet een positieve uitkomst voor je oprechtheid noemen. In het heilig evangelie kun je de gedachte nalezen in het verhaal over de onrechtvaardige rechter.
1e Congregational Church
Townshend - Vermont
Wij, ja, ook wij in Europa, zijn begonnen te denken dat wij leven in een oud land, dat alles al eens is gebeurd en dat er geen nieuws meer is onder de zon om naar uit te zien. Dat is zeer onbijbels om je voor te stellen, in de vrije val die de Westerse wereld sinds de jaren '70 van de vorige eeuw maakte is het evenwel voorstelbaar dat dit de uitkomst is geworden en niets heeft eraan geholpen om er wat beters van te maken. Het geval wil echter dat wij blind zijn geworden voro wat er feitelijk is gebeurd, gebeurt en kan gebeuren in de wereld om ons heen waartoe onze innerlijke wereld voortdurend mee in beweging is in een proces van impressies en expressies, en zekerheid daar komt iedereen ooit achter, die is alleen gegevn in de dagelijkse dingen en de werdl heel nabij, er zijn wel van die grote jiongens die dat anders willen zien maar geloof mij, "de mensen en hun gewoonten" is een mooi boek aan het worden dat nodig weer eens geschreven moest worden. Hoe weet ik dat soort dingen nu zo zeker? Wel, toen ik dan 12 jaren oud geworden was en het leven nog niet zo goed kende, als ik dat al ooit zal kunnen verklaren maar het zij zo, toen toonde ik grote belangstelling voor het onderwerp geschiedenis en daarvan met name de Griekse en Romeinse Oudheid die in de eerste klas van het gymnasium te Rotterdam Beukelsdijk behandeld werd door een kundig en boeiende verhalen vertelende wat oudere leraar geschiedenis, ik zie hem nog voor de klas staan in zijn roodbruin wollen colbert, dat was toen mode.
- Sarlat-les-moines - Chateau de Montaignard bewerkt in atelier5
Mijn oom, ik zal het eerder of elders over hem gehad hebben, zijn naam was Niek van Nicolaas en hij was de directeur van een zeer te naam en faam bekend staande verzekeringsbank, was mijn hartelijke belangstelling voor de oudheid ter ore gekomen, hoe dat weet ik niet, ennaar ik nu concluderen kan, mijn oom Niek maakte zich erg bezorgd om mijn lot wanneer deze situatie aan zou houden.
Wanneer je de link aantoetst gaat er wellicht een andere wereld voor je open dan die van het regenachtig polderland met de bekende Randstedelijke bebouwing toegerust, de foto's en de informatie geven weer een acacia geboomte dat onder andere groeit in de buurt van de Dode Zee en ook vanuit de bijbel wel bekend is maar dan onder een andere naam, de wortels kunnen naar schatting tot ca. 5 meter onder de grond water opzoeken, het gedeelte dat boven de grond uitkomt blijft aanmerkelijk gedrongener en groeit in een kegelvorm naar boven en wijduit....het doornige struikgewas kan afhankelijk van die ondergrondse watervoorraad - deze varieert nogal eens - diverse hoogten bereiken, de takken zijn doornig en de bladeren in de droogste en heetste periode van het jaar nogal gevouwen, maar in deze maanden en vooral in het najaar bloeien de bloemen van de acacia tortilis - ik zou niet zo gauw een andere vertaling kennen dan "braambos"- er komen ook vruchten aan de struik en door deze wordt een sap afgescheiden dat wij meestal aanduiden met de naam arabische gom - wat van dit geboomte komt is niet het arabische gom dat wij hier in Nederland kennen, van deze struik komt een sap met een andere structuur en kleverigheid en dit sap heeft ook een sterkere geur -
Het gaat hier dus om een woestijngeboomte dat van oudsher in het land van Kanaän groeide in de woestijnachtige gebieden -
- werkelijk zoals het zich laat inzien is die natuur van dat bijzondere land Kanaän zeer gevarieerd en van het noorden naar het zuiden komen er zelfs verschillende klimaatzônes voor - daar kan een land met een jeugdiger natuurlijke opbouw toch zeker zijn voordeel mee doen, wat in Israel tot stand is gekomen aan wetenschappelijke kennis in de betrekkelijk korte tijd dat de Staat Israel er stand hield ligt daar niet in de achieven, wij hebben wel die archieven die zij weer nodig zouden kunnen hebben, en een slim vergelijkend klimaatonderzoek zou ik ook niet direct naar het rijk der zinloze fabelen willen verwijzen...
zucht: "wat heb ik toch met de acacia, ik kom daar altijd maar weer bij terecht en geen mens die er mij ooit iets over heeft gezegd?"
//op de Afrikaanse hoogvlakte staan andersoortige acacia geboomten, de soort wordt daar verbonden met de geesten van de voorouders die in de kroon zouden wonen/geen boze geesten in de acacia's//
Natuurlijk zie ik mijn kans schoon: de lezer krijgt een aardige niets-mee-bedoelde boedeldiashow in de maag gesplits als entertainment act, op de eerste plaats is dat beter dan een maagaandoening krijgen, op de tweede plaats komt: dat is beter dan een departementale berisping van het Offenbach Mini Stresemann serie gebeuren dat in de velden van Galilea op stapel staat naar ontwerp...ja ja, er is veel concurrentie in deze branch...woensdag a.s. zal op de woning 5/nd arriveren een psycholoog (?) die van zins is mij te beoordelen..oh..eh bien..ik zal den pasteur drommels raadplegen - er zal misschien een gomlich afkunnen?
"Zulke dingen kunnen gebeuren", dat zeggen de wandelgangen, maar Clem preeksgrijft:
f:
"dat krijg je er nu van als je Mijn rust verstoort..."
/het is aan de lezer te begrijpen dat ook ik liever meer openheid wil betrachten//
//de met de link zichtbaar komende informatie + ets vind ik zo prachtig dat ik deze het lezerspubliek niet wil onthouden// kijkt U er maar eens lang en goed naar en probeer eens je ervan bewust te worden wat het getoonde bij je oproept, je krijgt een heel merkwaardig gevoel boven op je koppie-koppie als je wat langer koekeloert (je kunt hem toch niet zien, lekker puh..).....
"the trail goes along the village" waterverf gouache van Bob Dylan thema: "hoopvol" - citaat Clem: 'mensen weten niet altijd waarin hun bijdrage bestaat' -
| Clem illustreert wat associatief ter verklaring
//...ik vind persoonlijk dat er voor deze met grote technische vaardigheid geprinte etszegel - je zou eens moeten nagaan hoe dat in zijn werk kan gaan, een ets, daar leer je beter van kijken..dus voor "a crucify critic" geen ruimte is na het aanschouwen van de weerslag van dit nachtelijk visioen als ware dit een boodschap uit een wereld waartoe wij gewoonlijk geen toegang kennen, waarin geen wanhoop blijkt of schreeuw om aandacht, geen werk of zedenzaak of anderszins bedoeld artikel van de welstand...
titel: "le soir" - 1952 - Paris - Pierre Alechinsky -
- "de avond"- rèveilon
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&7
Tate Gallery mag zich de gelukkige eigenaar achten, natuurlijk is het bruikleen zo gaat dat, van een kostbare papieren etsafdruk met betrekkelijk geringe maten...daar had professor Kahn aan de Utrechtse Universiteit wellich' nie' op gerek'end - steun uit onverwachte hoek...Hooggeleerde Heer, naar aanleiding van Uw schrijven van vorige maand wil ik U berich'...//
van Andy Warhol, wij hebben de kunstenaar recentelijk aan de telefoon gekregen en kunnen niet instaan voor de gevolgen: "Dutch Cherokee", aldus Warhol.. "gelukkig zijn er vrienden in NYC: il cherubino"
In een beschrijving las ik dat de kunstenaar met beide handen tegelijkertijd aan de etsplaat heeft gewerkt, men moet dat niet rechtsreeks geloven: ik meen, de artiest heeft een boustrofobische werkwijze gevolgd, alsof een os de akker ploegt en weder terugkeert in een tegengestelde richting, bij oude griekse inscripties ziet men deze werkwijze soms toen er al wel letters gevonden waren maar men niet op de hoogte was waartoe die nuttig waren in een meer rationeel verband, van de Phoeniciërs moesten de Hellenen "het" niet erg hebben, toen a niet, maar in die oude tijden had het schrijven een hiëratische heilige betekenis en functie in de samenleving en alleen de priesters waren de geschreven teksten bij machte om te lezen..dezen vonden het beter dat de ongeletterde lezer de kapitalen volgden op hun mystieke wijze....
//..persoonlijk heb ik van de boustrofobische weergave in een inscriptie kennis genomen op het eiland Kreta, zomaar ergens midden in het landschap waren wij, een groep studenten en een hooggeleerde heer + medwerker, bij een zandstenen halfronde muur waarop een tekst gebeiteld was van links naar rechts en dan weer terug, ik kan die tekst misschien nog wel eens vinden maar wat daar geschreven was kon ik in de gauwigheid niet in me opnemen..misschien kunnen wij dat niet meer...er kunnen bij deze vorm van inbeiteling van een tekst politieke motieven een rol hebben gespeeld, het eiland Kriti kende vele betrekkingen en was de duurzame veste van een evenwicht in die invloedsfeer van de oostelijke, vulcanische, kom van het Middellandse Zeegebied - hoe de zee daar genoemd wordt daar hebben alleen de Kretenzers een woord voor dat passend is...tussen twee haakjes: op Kreta vindt je bloemen, heel klein en half cactus/half succulent, die zelf het licht opslaan en het in de avond uitstralen..wonderlijk nietwaar?
Waarom die halfronde muur daar staat, het is mij duidelijk dat het open bestendige monument gebouwd was ter bevestiging van een overeenkomst, verderlang in bruik was als een plek van herdenking en samenkomst, men kan denken aan een der oudste bewijzen voor het griekse bouleuterion, de plaats waar de vergadering van de burgers de besluiten van de raad overlegde en afwoog en erop stemmen mocht...zo leek het ons..en Kretenzer brengen altijd hun schapen mee bij feestelijke gelegenheden...mijn Hellenen staan ons niet bij als zeer openhartige landslieden, zij denken dat anderen het werk dan maar moeten doen...- "Identity, a conceivement in history", Ralph Alkinson, canadian psychologist and clergyman - het was geen tempel waar ik al die woorden op heb gelezen, dat is een ding dat zeker voor mij is, wel een vereringsplaats zonder godheid...
...misschien verheldert deze ets van Alechinsky iets van het mysterie der beschaving dat ons niet wel bekend is geworden//moeilijk leesbaar handschrift//
//ter verlichting van onze zielesmart: - snik - snick on the link
// *Clef doettem dit alles vrijwel alleen voor zijn eigen plezier - dat heet: hij compenseert - na vele jaren van decompensaties heeft hij dit overgehouden aan de orgiastische wereldkick -
//tot slot een gezellige song van Kreta, om ff wakker te worden...
//"op Kreta is weinig veranderd in de loop der jaren, dat is een ding dat zeker is"-
- quote van een onbekende Levantijnse koopman/
//"het Polenland omhelst een tamelijk uitgestrekt gebied en het landschap bekent verschillende kustgebieden"...citaat van mijn gedachtenis//
// &Cl7 - wij hebben naar het zich liet aanzien in vrij korte tijd veel tot stand kunnen brengen, nu doet de merkwaardige feitelijkheid van de situatie zich voor dat wij in korte tijd veel heben kunnen weghalen en de lucht in laten vliegen/"mien, wat zit er in je beurske?" q.e.d.
Cl5***uiteenzetting***88*888*- begrijpelijk heden en verleidelijkingen
- 222
Quote: “Wat ik begin te begrijpen vergeet ik voor het gemak maar
weer even zo snel als de gedachte die in mij post heeft gevat dat een beter
begrip aangaande mijzelf wenselijk is geworden zo langzamerhand/& - Mandela
++ /**Een goede raad mag zijn aan de argeloze
lezer, vrijwillig genoteerd: verdiep je
te zeer nooit in de biecht van een romanticus pur sang/ - RMoc
|
& |Gearriveerdbij het checkpoint dat een sociaal realisme een vruchteloze
opstand vertegenwoordigt tegen een gewoonte van de lezers alleen acht te slaan
op mooie woorden in redelijk aandoende zinnen bijeengezet om een aardig verhaal
te halen voor reeds vooraf ingenomen oordelen kan ik alleen maar geloven dat
mensen graag een beetje blij gemaakt willen worden en liefst ’s avonds laat
vlak voor het slapen gaan wanneer het leed van een hele dag is doorstaan en
met dat doel laat ik de woorden dansen in het oplichtend scherm. Soms krijg ik het gevoel alsof ik een
conference houdt ten overstaan van een volle zaal met geboeid publiek en
misschien is mijn interactieve wereld ook wel daarmee wat duidelijker omschreven dan in de
veronderstelling dat ik maar heel alleen mijn vertalingen van de serieuze
tekorten aan bewegelijkheid van het gedeelde gedachtengoed in de uitleg en
belofte van een grotere profijtelijkheid in het eenvoudige bestaan van mensen
die wel beter zouden willen maar niet zo goed begrijpen kunnen dat er tijd
nodig is om het nieuwe gewas te laten groeien totdat het zaaigoed wordt
geoogst. Die het kunnen volhouden deze inspanning in te zien als een uitstel
van wensvervulling, een reëel afzien dat alleen maar goed is met het oog op een
verbetering van hun kredietpositie, waarmee wordt tegemoet gekomen aan de toenemende
vraag naar inzichtelijkheid van de voorwaarden van de komst van die betere
tijden die merkwaardig genoeg door alle mensen worden verwacht. De tijd van een
zenuwachtig maatschappelijk denken in de termen van arbeidsmogelijkheden en
investeringsbehoeften lijkt alweer voorbij maar men kan nooit weten of het soms
weer nodig zal zijn versterkingen in de kapitaalmarkt aan te brengen, wat
krapte op de arbeidsmarkt mag betekenen ben ik althans alweer vergeten voor
altijd.
Geheel in lijn met wat ik van mijzelf gewend ben, weinig kritiek
te kunnen verdragen op met flair omgaan met een wondere wereld van emoties en eigenheid
in woordelijk verslag, komt de oprisping dat wie zichzelf niet zo goed te
moeten kennen wellicht meer te waarderen valt dan die uiteindelijk het opgegeven
heeft in onduidelijke bewoordingen zichzelf te willen bewijzen als belangrijk
man, een uitgangspunt en toekomstverwachting te kiezen als een mens die
zichzelf kan overzien gaat me al beter af en meer heb ik niet nodig.
Nog altijd gecharmeerd door de watermolen aan een rivier in Engeland waarvan wij de naam vergeten zijn, doch recentelijk gloorde het licht: wij zijn de oorspronkelijke plaats weer op het spoor//
Zoals iemand ons nog niet eens zolang geleden toevoegde, het ging toen over een Hollandse windmolen: "dan heb je toch wát"...inderdaad is een molen een min of meer industriele en energie opwekkende machinerie, die overal ter wereld min of meer een glimlach op kan roepen//*
- en inderdaad, wij bevroeden in die zin een reeds vroegtijdige verlichtingsperiode voor de geschiedenis en het heden van ons land, niettegenstaande ik mij daarmee verantwoordelijk wil stellen voor de complicaties die een dergelijke ontwikkeling met zich mee kan brengen, licht is tenslotte een wat ontastbaar, kwetsbaar medium waarvan niet geheel duidelijk is geworden of het fenomeen zich verplaatst met deeltjes of golven, ik heb daarover reeds wat mogen nadenken en de resultaten zullen in een wat wijder en wellicht poetischer verband dan slechts natuurkundige abstracties niet uitblijven.
In Oost Europa is de publieke opinie gevoelig voor wetenschappelijke fundering van een politiek standpunt, het liefst ook in materiële zin. Voor de welwillende lezer die op onderzoek wil uitgaan, er is een toepassing van het lichte natuurlijke materiaal raffia dat vervaardigd wordt uit gedroogde palmbladeren en het tegengaan van roest bij lichte metalen, ik heb daar al eens kennis van genomen en het fenomeen dat in een artikel was vermeld in een Amerikaans Tijdschift via Twitter de wereld ingeholpen, of het iemand is opgevallen kan ik onmogelijk inschatten. Dat ik het bericht voor de meer ingewijden in mijn persoonlijk leven met een zekere humor mocht opvatten zal wellicht niet iedereen bekend zijn geworden, maar ik verzeker de lezer ervan, dat engelen doorgaans niet slechts de etherische wezens zijn die ze zijn, maar dat het hun functie is een boodschap te brengen en overige taken te verrichten die van God's wege in rechtstreekse zin onuitvoerbaar zouden zijn.
Piet Mondriaan - Gezicht op Winterswijk - 1899
aanpassing: Studio Clem Bur 2014
Het zal niet eenvoudig zijn een goede ingang te vinden voor de overduidelijke behoefte aan communicatieve aansluiting welke ik vanuit de vertegenwoordigers van het Oost Europa dat mij aangaat heb kunnen en wellicht mogen waarnemen.
Om de overbrugging een bovenpersoonlijke en bovenpartijdige structuur te geven vermeld ik het door mij hedenmorgen geschreven en gepubliceerde pamflet dat aangeeft, welke mogelijke richting een denken waarin velen zich kunnen vinden, mag uitgaan in onze dagen//*
...vanwege onverwachts bezoek van een vriend met de Poolse nationaliteit, welke overigens reeds 1994 in Nederland woonachtig is, dat positief uitpakt ben ik teruggekeerd naar een persoonlijkheid uit de geschiedenis waaraan ik wil refereren: de laatste koning van Polen en Groothertog van Lithuania, een minnaar weliswaar van Catharina de Grote, waarover later meer, dat beloof ik, die ongehuwd is gebleven zijn leven lang en uiteindelijk terugkeerde naar het hof in St. Petersburg in 1796 alwaar hij in 1798 is overleden.
Ik wijs op deze persoon van aanzien, uiteraard een verlicht monarch, omdat zijn opvattingen en politieke inzichten mij inspreken en hij mede in verband met de tragische gebeurtenissen welke recentelijk ons land hebben getroffen, mij kunnen inspireren tot een andere zienswijze betreffende Oost Europa en de diverse mogelijk te verwachten roerige ontwikkelingen welke wij zouden kunnen verwachten ware het niet dat het verleden ons aanknopingspunten biedt om in positieve zin een politiek te entameren welke zowel ons land thans te stade kan zijn ten behoeve van een toenemende evenwichtigheid in beleid en doeltreffendheid daarvan als vanuit onze kennis en know-how een inspirerend geluid kunnen oproepen ten aanzien van een Oost Europese wereld welke al eveneens niet vrolijk gestemd is en dreigt terug te vallen in een ongewenste situatie van onbekendheid en onbestendigheid.
Ik teken hierbij aan, dat ik met mijn persoon garant kan staan voor een beter en meer proliferant inzicht in de thans voorhanden zijnde mogelijkheden om hetgeen met een tragisch voorval is begonnen (of eindigde) voortgezet kan worden in een meer voorspoedige zin, hetgeen beter is dan alle gedachten aan militair ingrijpen. De naam van dit waarachtig staatshoofd in de moeilijke tijd van een onbestendigheid der grenzen in hetgeen wij voorheen ook wel het Oostblok hebben genoemd is meen ik Stanislaus August Poniatowski II, welke met persoonlijke inzet zeer veel tot stand heeft gebracht wat niet meer weg te denken is uit de Oost Europese verhoudingen en als de basis van een voorspoedig relationeel beleid kan worden opgevoerd.
Ik acht deze zienswijze belangrijker dan het innemen van een standpunt als zou mijn persoon in eerste instantie zichzelf willen profileren in de zin van een wellicht niet geheel te veronachtzamen politieke persoonlijkheid zowel ten aanzien van onze democratische verhoudingen als ten aanzien van een internationaal politiek beeld waaraan tot nu toe heeft ontbroken een goed en zeker ook diplomatiek en economisch platform voor een enerzijds aanhalen van betrekkingen anderzijds een achterlaten van hetgeen niet gerekend kan worden tot een echelon van vruchtbaar overleg. Een politieke persoonlijkheid ben ik eenvoudigweg niet, ik hoop dat dit nu wel voldoende is bewezen, politieke gedachten en ermee om kunnen gaan, tja, daarmee heb ik ervaring en ook wel successen beleefd, overigens ook niet op mijn eentje (bè)/**
_-_Chateau_de_La_Boetie-2.jpg)
.jpg){kind=spacer}
