Quote: “Wat ik begin te begrijpen vergeet ik voor het gemak maar
weer even zo snel als de gedachte die in mij post heeft gevat dat een beter
begrip aangaande mijzelf wenselijk is geworden zo langzamerhand/& - Mandela
++ /**Een goede raad mag zijn aan de argeloze
lezer, vrijwillig genoteerd: verdiep je
te zeer nooit in de biecht van een romanticus pur sang/ - RMoc
##########################################################################################################
.jpg){kind=spacer}
|
& | Gearriveerd bij het checkpoint dat een sociaal realisme een vruchteloze
opstand vertegenwoordigt tegen een gewoonte van de lezers alleen acht te slaan
op mooie woorden in redelijk aandoende zinnen bijeengezet om een aardig verhaal
te halen voor reeds vooraf ingenomen oordelen kan ik alleen maar geloven dat
mensen graag een beetje blij gemaakt willen worden en liefst ’s avonds laat
vlak voor het slapen gaan wanneer het leed van een hele dag is doorstaan en
met dat doel laat ik de woorden dansen in het oplichtend scherm. Soms krijg ik het gevoel alsof ik een
conference houdt ten overstaan van een volle zaal met geboeid publiek en
misschien is mijn interactieve wereld ook wel daarmee wat duidelijker omschreven dan in de
veronderstelling dat ik maar heel alleen mijn vertalingen van de serieuze
tekorten aan bewegelijkheid van het gedeelde gedachtengoed in de uitleg en
belofte van een grotere profijtelijkheid in het eenvoudige bestaan van mensen
die wel beter zouden willen maar niet zo goed begrijpen kunnen dat er tijd
nodig is om het nieuwe gewas te laten groeien totdat het zaaigoed wordt
geoogst. Die het kunnen volhouden deze inspanning in te zien als een uitstel
van wensvervulling, een reëel afzien dat alleen maar goed is met het oog op een
verbetering van hun kredietpositie, waarmee wordt tegemoet gekomen aan de toenemende
vraag naar inzichtelijkheid van de voorwaarden van de komst van die betere
tijden die merkwaardig genoeg door alle mensen worden verwacht. De tijd van een
zenuwachtig maatschappelijk denken in de termen van arbeidsmogelijkheden en
investeringsbehoeften lijkt alweer voorbij maar men kan nooit weten of het soms
weer nodig zal zijn versterkingen in de kapitaalmarkt aan te brengen, wat
krapte op de arbeidsmarkt mag betekenen ben ik althans alweer vergeten voor
altijd.
 |
| Baziotes - the room - van atelier5 |
____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Geheel in lijn met wat ik van mijzelf gewend ben, weinig kritiek
te kunnen verdragen op met flair omgaan met een wondere wereld van emoties en eigenheid
in woordelijk verslag, komt de oprisping dat wie zichzelf niet zo goed te
moeten kennen wellicht meer te waarderen valt dan die uiteindelijk het opgegeven
heeft in onduidelijke bewoordingen zichzelf te willen bewijzen als belangrijk
man, een uitgangspunt en toekomstverwachting te kiezen als een mens die
zichzelf kan overzien gaat me al beter af en meer heb ik niet nodig.
Journalistiek pastoraal werk behoort op grond van mijn
bemoeienissen met het leed in de provincie tot de actualiteit van mijn prozaïsche
wereld, dikwijls komt het mij voor dat ik duurzaam betrokken ben in een
maatschappelijke discussie die vanuit zijn definitie vraagt om een strijdbare
opstelling en een patroon volgt van woord en wederwoord waarvoor het thema
evenwel altijd verborgen zal blijven. Wanneer ik mij dan wel eens voorstel er naar
de landsaard nuchter oordeel op na te mogen houden bekruipt mij de
onontkoombare zelfspot dat alles wat de gemiddelde Nederlander zich voorstelt
als behorende tot zijn nationaal karakter nu juist het tegendeel is van hetgeen
ik zie als behorende tot het kenmerkende van die oppositionele stijl waarin het
mij zo dikwijls opvalt dat ik mijn woorden vindt alsof ik mij bij voortduring
voel aangevallen en moet weerleggen een oordeel waarvan ik slechts het
vermoeden heb dat het over mijn persoon en optreden is afgeroepen.
Ik geloof niet dat het zozeer de waarheid is die ik wil dienen.
De waarheid kent vele gezichten en het is mijn opvatting dat het principe van
waaruit er zoiets als een waarheid ontstaan kan zich niet in woorden laat
vertellen. De idee betreffende het leven is eeuwig, daarvan blijf ik overtuigd,
en deze idee laat zich wat het mij aangaat slechts mededelen in telkens andere
vormen, een geheel ander gebied van mijn bezigheden dat ik wel eens
relativerend wil noemen de mooie plaatjes. In onze tijd die zo hoog ontwikkeld
is in het opzicht van de onderlinge uitwisseling van geluid en beeld en
geschreven woord laat de last van een samenleving die zijn eigen tegenstrijdigheden
moeilijk kan begrijpen zich slechts verlichten in de schoonheid van het
zichtbare dat naar zijn mogelijkheden en kenmerken het licht bevat dat wij zo
nodig hebben om onze blindheid te doorbreken. Misschien doe ik er daarom wel
beter mee om vast te stellen dat het dat licht is dat ons geheel verlichten kan
en de duisternis kan wegnemen die dreigde te vallen over ons gezamenlijk
oordeel aangaande wat wij met onze tijd en onze maatschappelijke inrichting van
de samenleving verder nog aan moesten nu we allemaal dachten dat alles wat er
te weten viel wel bekend was en dat er niets nieuws meer bij zou kunnen.
Het beste dat ik kan aanbieden ten bewijze van mijn gunstige
woorden is erop bogen dat ik bepaald getuig van een gebrek aan weemoedigheid of
diep verdriet, ik die altijd dacht dat ik geen blijdschap kennen mocht heeft
slechts zichzelf om zijn medelijdende gevoelens mee te delen en eerlijkheid
gebiedt dat ik noteer dat wanhoop mij nimmer voor langer dan een of twee
seconden heeft kunnen bevangen.
Is het wonder dat ik nooit genoeg meen te hebben gekregen aan
genadegaven uit de grote pot van een gemeenschappelijke rijkdom die groter is
dan wij wel beseffen? Aan een gezonde
mentaliteit ontbreekt het mij op het punt van de portemonnee ook wel eens en
misschien dat soberheid meer een principe is dat ik mij altijd rationeel bewust
moet zijn dan dat ik nu van nature geneigd ben om het feestelijke van mijn
dagen wat in te tomen maar op het punt van de middelen heb ik geleerd dat alles
went en dat die betrekkelijke ontevredenheid waarmee ik leef uiteindelijk mijn
geneigdheid tot ambitieuze ondernemingen en uitbundige fantasieën wat beperkt
maar dankbare gasten behoren bij de hofhouding van het Huis van David naar
gewoonte en naar recht. Er zijn zo van die dingen die voor mijzelf de gewoonste
zaak van de wereld zijn en bij anderen beleefd worden als een generositeit van
de eeuwigheid die nooit voorbij zal gaan hand in hand te wandelen met al
hetgeen de mensen behoeven om weer in zichzelf te kunnen geloven en in de
mogelijkheden om vooruit te komen met een leven dat als vastgelopen leek te
zijn maar dat daartoe gekomen is vanuit de wijsheid die groter is dan al
hetgeen de mensen kunnen bedenken om hun bestaan een inhoud te geven die
bijdraagt aan de vragen die onze tijd ons stelt. In de beantwoording van die
vragen zijn de velen betrokken waarvan ik niet eens wil vermoeden dat zij
kennis hebben van waar ik mee bezig ben en objectiviteit van oordeel omtrent
deze dingen acht ik eerder een zaak van opnieuw de waarde te leren inzien van
zijn eigen uiteindelijk subjectiviteit die elk oordeel behoeft om stevig
verankerd te zijn. Te blijven geloven in de vrijheid van het individu is dan
ook een zaak die ik wil dienen als de mijne. ________________________________________________________________________
| Y – “| - al mijn pogingen greep te krijgen op mijn levendig
geloof in de zin van mijn bezigheden falen daar uiteraard waar ik verlang van
de artistieke vrijheid dat zij erkent dat het spel der creativiteit een maatschappelijk
nuttige functie vervult in de betrekkelijke redeloosheid die het wezen is van
elke samenleving die verder wil komen dan waar zij gisteren was, daartoe
behoeven de mensen immers meer af te gaan op hun gevoel. Zuiver rationeel
handelen is nooit het kenmerk geweest van die deelname in het scheppende proces
dat eeuwig is die kunst genoemd wordt. Wanneer de dingen waar wij mee bezig
zijn een beetje aangenaam kunnen blijven is dat reeds een teken ervan dat wij
op de goede weg zijn en niet hoeven twijfelen.
Het moet mij van het hart vanwege
de actualiteit in deze zomerse dagen waarin de hitte van de dag drukkend kan
zijn en inspanningen beter kunnen worden uitgesteld totdat de avond verkoeling
brengt, dat zelfs moderne oorlogsvoering een onderwerp van aandacht kan zijn
waaraan men in alle goede zin van het woord zijn plezier kan vinden, een
plezier, dat wil ik wel bekennen, dat ik ook bij mijzelf heb kunnen constateren
als zeer opwekkend terwijl die strijdbaarheid die bij het leven hoort
natuurlijk niet verloren zal gaan als een waarde temeer omdat het zo lange tijd
mode is geweest om te denken dat een vredesdoel oplossingen te bieden heeft
waarmee wij beter af zouden zijn. Hoewel ik erken dat de gedachte dat ik een
vredesapostel wil zijn bij velen zal overheersen wil ik het evenwel in
persoonlijke zin wat anders voorstellen, dat ik van die strijd om het bestaan
die de mensen eigen is nooit een veteraan zal zijn en dat onze tijd alleen maar
vraagt om meer humane vormen om die strijd mee te voeren al was het alleen maar
vanuit de gedachte dat zelfs met de kosten een fair play beter is dan de
onduidelijkheden die een onbesuisd spenderen van energie met zich mee brengen
en alle materialisering kost tenslotte energie maar uitsluitend van die bronnen
om energie te leveren kan men niet eten.
Het ligt niet in de aard van het
menselijk overwegen en bezinnen zich blindelings te storten in een ontwikkeling
die gemakkelijk zijn doel voorbij zou kunnen schieten als niet de gevaren van
die ontwikkeling duidelijk zijn, en wanneer een samenleving als geheel verder
wil komen dan zal er ook een plaats moeten zijn om van weg te gaan en een doel
gevonden moeten worden al was het maar een voorlopig om zich op te oriënteren
dat men daarheen op weg wil gaan en pas dan kan de hele rationaliteit die aan
het blijven draaiende houden van de maatschappij ten grondslag ligt zijn
aanvang nemen en kan er weer sprake zijn van planning en doelstelling. Gelukkig
hoeft een kunstenaar zich niet altijd af te vragen wat hij wil: de bedoeling van
een kunstenaar is om iets van de schoonheid van het leven zichtbaar te maken en
daartoe creëert hij een object dat er daarvoor niet was. Of iedereen dat mooi
wil vinden behoort niet tot de zuiverheid van de artistieke mogelijkheden maar
is meer een zaak van de toeschouwers en de kunstkritiek. Niet in alle opzichten
is het leven een schone zaak te heten, maar het geduld waarmee wij met het
leven omgaan is dat wel.
Een reden tot verwondering
vervult me dat ik constateer dat we er toch in zijn geslaagd die scheppende
krachten te hervinden die in het samenspel van betrekkingen en verschillen der
mensen hun voedingsbodem vinden om de energie op te brengen de ganse
bedrijvigheid een doorstart te bieden waar een dreigend tekort aan activa noopte tot het aanvragen van uitstel van wat
in de portefeuille voor betalingen beschikbaar was. Het vaste kapitaal gaf het
beeld van een weliswaar ingelijste sober lijnenspel in Siberisch krijt te
herleiden tot een ovalen voorstelling op gebleekt papier. In de begeleidende
beschrijving had de ondergrond geen merknaam maar werd wel de zwaarte van het
papier vermeld in grammen en de afmetingen in inches, maar je moet al een
bekende zijn op het gebied van materialen en technieken om die objectiviteit
der maten en gewichten te verstaan.
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
Heemstede - openbare bibliotheek
Het objêt d’art heeft in plaats van
een naam de aanduiding “zonder-titel” meegekregen. Maar voor de catalogus heet
het geheel uiteraard een ‘krijttekening in lijst’ en wordt daarvoor een prijs
vermeld, indien het om een veiling gaat kan men die prijs opvatten als een
richtprijs.
Het frame lijkt van geplastificeerd
aluminium te zijn gemaakt en biedt houvast aan een bedekking in getint
plastiglas.
Toen ik het kunstwerk voor de eerste
keer in ogenschouw nam constateerde ik geen oneffenheden van het materiaal of
onverwachte vegen in de tekening. Het kleurige cartouche waarin de schets heel
discreet was opgenomen deed vanwege zijn speelse toevoeging onverwacht vrolijk
aan en verhoogde de waarde van het werk.
___________________________________________________________________________
Om nog enkele bijzonderheden te
vermelden:
De
signatuur luidde ;;;;
- Yves ’65 -/
Onder de lijst was
nog een spreuk op een kartonnen kaart bevestigd:
Anonimiteit als levensdoel, het kan en
mag geen naam hebben?
Zijn naam is Secundus/ voor eens en altijd// * *
||||=====
In het
bezoekersboek van de tentoonstellingsruimte had iemand geschreven:
De rozen
waren dit jaar mooi gevuld en gaaf maar de bloei was slechts van korte duur ,
Jan/ 2 maart
Om mij
onduidelijke redenen stond op de kaft van dat bezoekersboek een kader waarin:
-
{{ [ 1 + 1 = 2 ] + 2y = 3x
}}
-
Augustus,
2014, Holland Art Project
-
XXe
eeuw ballet : voorstelling september 5 2014 Amsterdam Stadsschouwburgia
-
Clem
Bur sstt scribet
-
21/05
Met onderaan de kaft: © --- Studio Clem Bur 2014-08-08
“Aa’7&*-Ginzu–o|*|: Ѣ’ЉϠ Юб ЯЕЦ
‘Ѫ
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
tenslotte: Honneger - Le Roi David - muziekwerk - epische symphonie - la France culturelle
____________________________________________________________________________________________
* * * * ..... en er stonden 4 engelen op, een voor elke windstreek, en de ruimte was gevuld met klank en opperkleed, de zomen van zijn mantel heb ik wagen aanraken...daarna werd het weer stil in het vertrek, niet had ik het gevoel alleen achter te zijn gebleven, het werd alweer de morgen van de derde dag....tot nu toe heb ik over deze dingen niet willen spreken....wij zullen verder mogen gaan..
********************************************************************************%
